Decaen (Claude Théodore), een Fransch generaal Decaen werd geboren te Utrecht den 30sten September 1811, bezocht de militaire school te Parijs en trad in 1829 als officier in Fransche dienst.
Hij nam deel aan den eersten veldtogt in Algérië en werd reeds den 20sten Junij 1832 tot 1sten luitenant bevorderd, in Mei 1838 tot kapitein en daarna tot kapitein-adjudant-majoor. In dien rang in 1840 overgeplaatst bij het 7de bataljon jagers te voet, werd hij in 1850 bataljonschef en in 1851 commandant van het 1ste bataljon jagers te voet, waarmede hij naar Algérië terugkeerde, waar hij bleef tot in 1854. Later ging hij als luitenant-kolonel naar de Krim, klom er op tot den rang van kolonel en na de bestorming van Sebastópol (1855) tot dien van brigadegeneraal, en stond vervolgens als zoodanig aan het hoofd eener brigade van de Keizerlijke garde. Ook aan den Italiaanschen veldtogt nam hij deel en werd na den slag van Magenta in plaats van den gesneuvelden generaal Espinasse tot bevelhebber van de 2de divisie infanterie benoemd. Vooral vergaderde hij lauweren in den slag bij Solferino, waar hij met generaal La Motterouge de Franschen weder tot staan bragt, toen men den slag reeds verloren waande. Na zijn terugkeer in Frankrijk werd hij aan het hoofd geplaatst der 2de divisie infanterie te Parijs, en bij het uitbarsten van den Duitsch-Franschen oorlog was hij aanvoerder der 4de divisie infanterie van het corps van Bazaine. Na de nederlagen bij Wörth en Spicheren werd hij met Bazaine in Metz opgesloten; hier was hij ijverig werkzaam en bestuurde er de belangrijkste uitvallen, totdat hij na de capitulatie dier vesting krijgsgevangen werd in Duitschland.
