Dahn (Ludwig Julius Felix), een Duitsch geschiedschrijver, werd geboren te Hamburg den 9den Februarij 1834, studeerde te München en te Berlijn in de regten, en vestigde zich, nadat hij aan eerstgenoemde universiteit den rang van doctor verworven had, hier ter plaatse als privaatdocent met het geschrift „Studien zur Geschichte der germanischen Gottesurtheile (1857)”, waarna hij er voorlezingen hield over Duitsche regtsgeschiedenis, privaatregt, handels- en wisselregt, staatsregt en wijsbegeerte van het regt. In 1863 werd hij buitengewoon, in 1865 gewoon hoogleeraar in de regten te Würzburg. Zijn belangrijkst werk is „Die Könige der Germanen (1861—1871, dl 1—6)”, hetwelk een uitstekend en grondig onderzoek bevat naar het Koningschap bij de oude Duitschers. Voorts schreef hij „Lehrbuch des deutschen Privatrechts (1864)”, — „Prokopius von Caesarea (1865)”, — „Das Kriegsrecht.
Volksthümliche Darstellung für Jedermann, zumal für den deutschen Soldaten (1871)”, enz. In Augustus 1870 voegde hij zich bij de ambulance en volgde gedurende 4 weken het hoofdkwartier van den Prins van Pruissen. Ook heeft hij eenige gedichten uitgegeven.
