(Pierre Emanuél Felix de) Chazal minister van Oorlog in België, werd geboren te Tarbes in het departement Hautes Pyrenées in 1808, begaf zich reeds vroeg naar de Nederlanden, waar zijn vader, een voormalig Jacobijn, na de Restauratie eene wijkplaats had gezocht, en toonde zich in 1830 een ijverig voorstander der Belgische revolutie.
In 1831 stond hij reeds aan het hoofd van een regiment infanterie, klom weldra op tot den rang van generaal-majoor en maakte zich zeer verdienstelijk omtrent de leger-organisatie in België, weshalve hij er in 1844 door de Kamers op de meest eervolle wjjze werd genaturaliseerd. In den Belgischen partij-strijd (zie België) stond hij steeds aan de zjjde der liberalen, en belastte zich in 1847 in het kabinet Rogier met de portefeuille van Oorlog. Zijn verzet tegen verlaging der oorlogsbegrooting en tegen het bestraffen van een majoor, die de schutterij beleedigd had, beroofde hem van zjjne populariteit, zoodat hij in 1850 afstand deed van zijn ambt. Wegens uittartende woorden, tot een afgevaardigde gerigt, werd hjj ook geschorst in zijne militaire betrekking. Doch reeds in 1852 benoemde de Koning hem weder tot luitenant-generaal en tot commandant der 4de militaire divisie, en den 9den April 1859 wederom tot minister van Oorlog. Hij bekleedde dien post tot in 1866, en stond hem toen af aan generaal Goethals, daar hij zijne bekomst had van de stormen, die de groote kosten ter versterking van Antwerpen, de vorming van een Belgisch-Mexicaansch legioen van vrijwilligers en zijn tweegevecht met het Kamerlid Delaet van Antwerpen hem op den hals hadden gehaald. Hij werd weder divisie-generaal en adjudant des Konings, en toen hem in Juljj 1870, bij het uitbarsten van den Duitsch-Franschen oorlog, het opperbevel over de troepen werd toevertrouwd ter handhaving der neutraliteit des lands, legde hij op nieuw eene ongemeene bekwaamheid aan den dag.
