(Emile, graaf van) Chaudordy een Fransch staatsman, belast met de portefeuille van Buitenlandsche Zaken in het Comité der Nationale Verdediging, werd in 1855 na het voleindigen zijner regtsgeleerde studiën als surnumerair aan het departement van Buitenlandsche Zaken geplaatst. Hier onderscheidde hij zich door jjver en bekwaamheid zoozeer, dat hij spoedig bevorderd werd. Vervolgens aan het Hof voorgesteld , behoorde hij weldra tot de gunstelingen van het Tweede Keizerrijk. Onder den minister Drouyn de Lhuys bekleedde hij den hoogsten rang bij het departement en behield dien tot aan den val van het Keizerrijk.
Toen Jules Favre na de capitulatie van Sédan en de vlugt der Keizerin het bestuur van Buitenlandsche Zaken op zich nam, verwisselde Chaudordy intusschen aanstonds van kleur en behield als een bekwaam ambtenaar zijn post. In September 1870 ging hjj met de Delegatie der nieuwe regéring naar Tours en in Januarij daaraanvolgende naar Bordeaux, en wél als plaatsvervanger van Jules Favre. Zijn naam werd bekend door zjjne beide circulaires van 10 October 1870 aan de verschillende mogendheden van Europa omtrent den afstand van den Elzas en Lotharingen. Nog andere belangrijke stukken werden door hem uitgevaardigd, zooals het protest tegen de beschuldiging van den Bondskanselier van Duitschland, dat de gevangen genomen zeelieden eene slechte behandeling hadden ondergaan enz. Zijne beweringen werden echter door von Bismarck op eene afdoende wijze wederlegd, en toen na de ontbinding van het Comité van Defensie (Maart 1871) een ander bewind onder de leiding van Thiers aan het hoofd der zaken kwam, verdween de graaf van het staatkundig tooneel.
