Capucijnen is de naam van eene afdeeling van de orde der Franciscanen. Zij hebben van alle afdeelingen dier orde den gestrengsten regel en onderscheiden zich door eene wollen pij en eene lange, spits-uitloopend muts of capuccio, waarvan zij hun naam ontleenen, — voorts zijn zij geschoeid met sandalen. Hun stichter is de Italiaan Matteo Bassi (1526), en hunne vereeniging is als orde van bedelmonniken erkend door paus Paulus III in 1535.
In 1619 ontvingen zij een afzonderlijken generaal, maar geruimen tijd moesten zij met de Franciscanen strijd voeren voor hunne zelfstandigheid. Door de Jezuïeten werden zij achtereenvolgens in Spanje, Frankrijk en Duitschland ingeleid. De leden der orde waren voortreffelijke boetpredikers en bedelaars, doch daalden in de 18de eeuw door hunne onwetendheid meer en meer in de algemeene achting, zoodat zij in de meeste Europésche rijken, behalve in Portugal, Spanje en Sicilië, hunne bezittingen aan den staat moesten afstaan. Na 1814 echter zijn zij in Italië en in Duitschland wederom opgetreden.
Men geeft den naam van capucijners ook aan eene soort van erwten (zie onder dezen naam).
