Onder dezen naam vermelden wij:
Den heiligen Cajetanus, den stichter van eene monniken-orde. Hij was de telg van een grafelijk geslacht in Venetië, studeerde in de regten, begaf zich naar Rome en werd er protonotarius bij paus Julius II. Aldaar deed hij hospitalen verrijzen en stichtte er de orde der Theatijnen, die zich hoofdzakelijk met ziekenverpleging en onderwijs bezig houden. Wegens zijn bekeeringsijver ontving hij den bijnaam van „zielenjager”. Hij overleed den 7den Augustus 1547 en werd door Clemens X heilig verklaard.
Cajetanus, eigenlijk Thomas de Vio van Gaéta (Cajeta), een kerkelijk regtsgeleerde. Hij voegde zich reeds vroeg bij de orde der Dominicanen, verwierf door zijne groote geleerdheid en door zijn onberispelijken wandel den rang van doctor in de godgeleerdheid en werd geroepen tot een leerstoel te Brescia en te Pavia. In 1500 werd hij procurator-generaal, in 1508 generaal der Dominicanen, en in 1517 kardinaal.
Hij werd voorts door Leo X afgevaardigd naar Duitschland, om er hulp te vragen in den oorlog tegen de Turken en de leer van Luther te vernietigen. Hij riep laatstgenoemde op den Rijksdag te Augsburg (12 October 1518) voor zich en eischte van hem zoowel het herroepen van zijne leer als eene onvoorwaardelijke onderwerping aan het gezag van den Paus. Bij de weigering van Luther vorderde hij van den Keurvorst van Saksen, dat deze hem den hervormer zou uitleveren maar te vergeefs. Na zijne terugkomst te Rome werd hij in 1519 bisschop van Gaéta, ging in 1523 als legaat naar Hongarije en wijdde zich vervolgens aan de studie der Heilige Schrift. Hij overleed te Rome den 9den Augustus 1535.
Zijn voornaamste geschrift draagt den titel „Commentarii in s. scripturam (1639, 5 dln)”, waarin hij zoo ver van de Vulgata afwijkt, dat het door de Sorbonne als een kettersch boek is verworpen.
