uitwonen

betekenis & definitie

uitwonen - Werkwoord
1. (ov) door nonchalante bewoning en slecht onderhoud verslijten, doen vervallen
♢ Het huis uitwonen.
2. (intr) niet intern verblijven, wonen (in het bijzonder: overnachten) op een andere plaats dan verwacht wordt van de leden van een bepaald gezin of verband
♢ Hij werd dus, op zijn 16e jaar, gescheiden van zijne ouders, broeders en zusters, van zijn huis en hof; Rolleweg en veste en molen, stad en Dunecollege moest hij verlaten, om te gaan uitwonen, half knecht, half leerling, in 't onbekende.

Woordherkomst
samenstelling van uit(bijwoord) en wonen(werkwoord)