Torentuig - ook Bermudatuig, vroeger ook wel Marconituig genoemd; tuigage met een driehoekig grootzeil. Vanwege de gelijkenis met tuigages die in de 19e eeuw in gebruik waren op de Bermuda Eilanden, gebruikte men de tweede naam.
Het zeil had oorspronkelijk een korte gaffel, deze verdween en het achterlijk werd tot de masttop doorgetrokken. Al in de 17e eeuw kwam in Nederland de benaming torentuig voor op vaartuigen als de kubboot, grundel, Aalsmeerse punter e.d. De oude naam Marconituig werd gebruikt omdat de lange mast deed denken aan de lange zendmasten van Marconi’s draadloze telegrafie.
De lange mast vereist wel een goede verstaging die op een relatief smal schip een goede spreiding krijgt door middel van zalings. Torentuigen worden steeds hoger, genua’s beginnen al bij de masttop (→ masttoptuigage), alles om een zo gunstig mogelijk aërodynamisch rendement van de zeilen te krijgen. Touw, wordt in elkaar gedraaid geslagen - of gevlochten (→ katoentouw).
Er worden zowel plantaardige vezels (→ manilla) als synthetisch materiaal voor gebruikt. Vezels worden met zon (rechtsom) in elkaar gedraaid tot garens. Een aantal garens wordt weer tegen zon (linksom) in elkaar gedraaid tot een streng of kardeel. Drie strengen
