Sidderrog. Hoewel deze beide dieren, wat hun verwantschap betreft, niets met elkaar uitstaande hebben, behandelen we ze toch tegelijk in dit artikeltje, omdat ze hun naam beide te danken hebben aan hun zeer zeldzaam vermogen, vrij hevige electrische schokken teweeg te brengen, die voor kleine dieren dodelijk kunnen zijn en mensen, evenals grote dieren, kunnen bedwelmen.
Bij beide dieren is het (sidder-)orgaan gelegen in spierweefsel, dat, heel eigenaardig, veranderd is in electrische batterijen, uit een aantal „elementen” bestaande.
De sidderaal, die tot de alen behoort, leeft in de wateren van Zuid-Amerika en komt vooral ook in Suriname voor. Hij heeft zijn electrisch orgaan achter in het lichaam, waar het loopt van het einde van den staart tot over 4/5 van de lichaamslengte, terwijl het 1/3 van het lichaamsgewicht uitmaakt. Bij den sidderrog, die in den Atlantischen Oceaan leeft, ligt het electrisch orgaan tussen den kop, de kieuwen en de vinnen. Bij dit dier kan de stroom zó sterk zijn, dat ’n 4-volts lampje er van gaat gloeien.
