In tegenstelling tot de poëzie of gebonden stijl is het proza een uitingsvorm in vrijer rhythme en zinsbouw. Er is dus tussen poëzie en proza slechts een gradueel verschil.
Er bestaat proza met zo sterk rhythme en melodie, dat het zeer dicht tot het dichtwerk nadert, en er bestaan daarentegen verzen, die zeer zwak van maat en melodie zijn.Het woord proza is ontstaan uit het Latijnse woord prorsa, dat rechtuit, rechtuitgaand betekent. Proza kan men dus den „recht op het doel afgaanden” stijl noemen.
Deze meerdere vrijheid van stijl mag echter geen bandeloosheid zijn en goed proza is evenzeer een kunstwerk als een mooi vers. Als Jourdain dus in de Bourgeois Gentilhomme van Molière zich verbaast, dat hij 40 jaar lang proza heeft gesproken zonder het te weten, dan is dat juist en toch weer uiïg-mal.
