is van object, voorwerp, afgeleid. Een objectieve mening of beschouwing is een mening of beschouwing, gegrond op de zaak zelf, onverschillig wie haar beziet.
Het tegenovergestelde is een subjectieve mening of beschouwing; hierbij komt het er op aan, hoe de spreker de zaak ziet, hoe zij zich aan hem voordoet, welken indruk zij op hem maakt.Als iemand zegt: „dat huis is heel oud, want in den gevel zit een steen met het jaartal 1600”, dan is het een objectief feit, dat dit huis oud is; iedereen kan het onderzoeken aan de hand van gegevens, die in het voorwerp zelf gelegen zijn.
Maar als iemand zegt: „ik vind dit huis heel oud, ik herinner mij niet, dat het gebouwd werd, ik zie in dien bruinig-groenigen aanslag een bewijs van ouderdom”, dan is dat de subjectieve mening van den spreker, het huis doet zich aan hem op dit ogenblik als oud voor, meer niet.
Hieruit volgt, dat een objectieve of zakelijke waarneming blijvende waarde heeft, gegrond als zij is op de feiten en de eigenschappen van de zaak zelf, terwijl een subjectieve of persoonlijke beschouwing misschien door den beschouwer zelf morgen weer verworpen wordt, als zijn stemming of beschouwingswijze veranderd is.
Al volgt hieruit, dat een objectief oordeel of een objectieve waarneming iets is, waar men op aan kan, waar men houvast aan heeft, daarmee is niet gezegd, dat een subjectieve beschouwing niets aantrekkelijks zou kunnen hebben. Kunstenaars hebben in den regel een subjectieven kijk op de dingen en doen ons in hun werk zien, hoe de natuur en het leven zich in hun artistenziel weerspiegelen.
Als zelfstandig naamwoord noemt men objectief de naar het voorwerp gerichte lens of het lenzenstelsel van een optisch instrument, een verrekijker of microscoop, terwijl het glas, dat men voor het oog houdt, het oculair genoemd wordt. (Zie: Microscoop).
