Fridtjof Nansen werd in 1861 nabij Oslo geboren. Oorspronkelijk studeerde hij zoölogie; hij voer in 1882 met een robbenjager naar Groenland om het leven der robben te bestuderen.
Na zijn promotie in 1888 maakt hij met enige anderen een reis dwars door Groenland, van Umivik naar Godthaab aan de Westkust in 49 dagen. Dan krijgt hij ’t verlangen de Noordpool te bereiken.Later vertrok hij met zijn schip de „Fram” naar de Nieuw-Siberische eilanden, waar hij zich door een zeestroom, die over de Pool loopt, naar de Groenlandzee wilde laten drijven. Deze stroom ging echter te veel Zuidelijk; hij verliet toen met zijn vriend Johansen het schip en in sleden bereikten zij op 8 April 1895 de breedte van 86° 14', de meest Noordelijke plaats, die tot dusver bereikt was. Na op Frans Josephland overwinterd te hebben, keerde hij in 1896 terug.
In hetzelfde jaar werd hij hoogleraar in de Océanographie te Oslo: hij onderzocht de zeestromingen der Noordelijke zeeën en trok naar Spitsbergen, om daar een onderzoek naar de natuur- en aardrijkskundige gesteldheid in te stellen.
Ook in de politiek heeft Nansen een rol gespeeld. Bij de scheiding tussen Zweden en Noorwegen speelde hij zelfs een grote rol en dank zij zijn diplomatiek beleid verliep alles in rust en vrede. Nadat hij in 1907 zijn nieuwe vaderland Noorwegen als eerste gezant in Londen had vertegenwoordigd, had hij na den oorlog voor zijn land zitting in den Volkenbond, waar hij zeer veel heeft gedaan voor den vrede en zich voor honderdduizenden krijgsgevangenen verdienstelijk maakte bij de zorg voor hun terugkeer. In 1923 organiseerde hij den steun voor den hongersnood in Oost-Rusland en daarna werkte hij weer mee aan nieuwe plannen voor het steunen van noodlijdenden en... voor het poolonderzoek. Ook dreef hij door, dat personen, die nergens thuis behoorden, tijdens den oorlog 1914—’18 van een (Nansen-)pas werden voorzien. Hij kreeg den Nobelprijs (wereldvrede) in 1922 en overleed in 1930.
