misteltwijg, maretak of vogellijm zijn vier namen voor één plant en wel een heel bizondere. De misteltwijg, waarvan we nu maar eens den echt Nederlandsen naam willen gebruiken, heeft smalle, lancetvormige blaadjes en witte bessen.
Ze is een parasiet op verschillende bomen (appels, lijsterbessen en populieren b.v.). In ons land vindt men haar in Zuid-Limburg.Veel sagen, sprookjes en bijgelovigheden zweven om dit eigenaardige plantje, dat op zo’n geheimzinnige wijze zonder wortels op een anderen boom groeit.
Reeds in de oude Germaanse godensagen komen mythen voor over de misteltwijg — zie: Balden Bij de oude Druïden stond de misteltwijg in hoog aanzien. Zij werd „de ,Algenezende” genoemd en men was er stellig van overtuigd, dat zij een geneesmiddel tegen allerlei ziekten en vergiften bevatte.
Werd er nu een misteltwijg in het bos ontdekt, dan werd, zodra het nieuwe maan was, alles onder den boom voor een offer in gereedheid gebracht. Twee witte stieren werden onder den boom geleid, vervolgens sneed de priester met zijn gouden sikkel de misteltwijg af en ving het plantje op in zijn witten mantel, terwijl hij den zegen der goden afsmeekte over het genezende werk, dat de plant zou verrichten. Vervolgens werden dan de stieren geslacht.
Met het Christendom kwam een tijd, dat alles, wat de misteltwijg aan sprookjesachtigs en geheimzinnigs omzweefde, streng werd veroordeeld. Maar de mensen konden toch maar niet aannemen, dat deze plant, die op zo eigenaardige wijze op een boom groeide, een „gewone” plant was en men verklaarde de misteltwijg voor behekst.
In onzen tijd speelt de misteltwijg alleen nog maar een rol bij de Kerstmisviering, vooral in Engeland.
De misteltwijg is een parasiet, een woekerplant, die de bomen, waarop zij groeit, niet veel kwaad doet.
