is de naam van drie bekende Nederlandse schilders, drie broeders, die in de laatste helft van de vorige eeuw naam hebben gemaakt. De oudste, Jaap, Jacob Hendrik Maris (1837—1899), werd te ’s-Gravenhage geboren en ontving later gedeeltelijk zijn opleiding op de Academie van Beeldende Kunsten te Antwerpen.
Na drie jaar keerde hij naar den Haag terug. In zijn jonge jaren schilderde hij vooral interieurtjes, kleine landschapjes, warm van toon en met een zeer rijpe techniek.
Kort na zijn vestiging in ons land begon hij zich als landschapsschilder te ontwikkelen. Bovendien schilderde hij stadsgezichten, figuren en portretten.Jacob Maris behoort tot de z.g. impressionistische school. Dit is een groep van schilders, die het in hoofdzaak te doen is om de impressie (indruk) van een doek en die minder waarde hechten aan de détails, deze in elk geval niet schilderen, zoals zij weten, dat zij zijn, doch zoals ze die op een gegeven ogenblik zien — in tegenstelling dus met vele schilders uit de 17e eeuw. Jacob Maris is de schilder der Hollandse luchten, der geweldige wolkgevaarten, die als galjoenen door de lucht drijven. Hij heeft de echt-Hollandse stemming der frisse, winderige Maartdagen even juist en zuiver doorvoeld als de parelmoerglans van het zeestrand.
Matthijs of Thijs Maris, zijn broer (1839 —1917), was een geheel andere figuur. Zoekt Jaap de klare waarheid der directe natuuraanschouwing uit te drukken, Thijs neigt naar het dromerige, het geheimzinnige, het symbolische. Hij bezocht samen met Jacob de Antwerpse academie, na eerst in den Haag te hebben gestudeerd.
Na een kort verblijf in den Haag en een reis door Duitsland en Zwitserland, eveneens tezamen met Jacob, vestigde hij zich in 1872 te Londen. Hij had een peinzende, dichterlijke natuur, die in zijn werken sterk tot uiting komt. Zijn jeugdwerken zijn romantisch getint, de latere werken soms ver van de werkelijkheid en weemoedig, soms schitterende, direct aangrijpende werkelijkheid, altijd buitengewoon interessant.
Willem Maris (1844—1910) was de jongste der drie broers. Hij begon reeds als jongen naar de natuur te tekenen en ontving zijn verdere opleiding van Jacob en Thijs, vooral van den eerste. Hij is bijna uitsluitend landschapsschilder gebleven en meer speciaal schilder van weilanden met koeien, plassen met eenden, enz. Vooral over zijn later werk ligt een buitengewoon fijn, zilverachtig licht.
Niemand vóór hem heeft de vochtige, ietwat dampige, zon-doordrenkte atmosfeer der Hollandse polderweiden dieper doorvoeld en dichterlijker uitgedrukt dan Willem Maris. Dromerige koeien, wuivend riet, een moeder-eend met eendjes in een slootje; zij worden onder zijn hand een gedicht, dat wij daarom zo goed begrijpen, omdat het een deel van ons zelf is.
Jaap en Willem hebben beiden veel navolgers gehad.
