Johannes Kepler is een van de beroemdste sterrenkundigen van alle tijden geweest. De geleerde Copernicus (zie aldaar) had bewezen, dat niet de aarde in het middelpunt van het heelal stond, waaromheen zon en planeten hun banen beschreven, maar dat de zon het centrale lichaam van ons zonnestelsel was; Kepler ontdekte na langdurigen, onvermoeiden arbeid doot nauwlettend waarnemen en scherpzinnig berekenen de wetten, die den loop der planeten regelen.
Hij vatte zijn ontdekkingen samen in de drie bekende wetten, die zijn naam onsterfelijk maakten en die nog thans den grondslag van de astronomie vormen:1°. De planeten bewegen zich in elliptische banen om de zon, die in een brandpunt der ellips staat.
2°. De planeten bewegen zich zo, dat in gelijke tijden even grote sectoren of „perken” beschreven worden.
Deze wet wordt genoemd „de wet der perken”. Is het oppervlak 2 tweemaal zo groot als het oppervlak i, dan heeft de planeet voor den weg fg een tijd nodig, die tweemaal zo groot is als voor den weg e f.
3°. De kwadraten der omloopstijden staan bij de verschillende planeten in dezelfde reden tot elkaar als de derde machten der gemiddelde afstanden tot de zon.
Kepler werd in 1571 in Wurtemberg geboren en studeerde theologie, maar zijn ijver voor deze studie was niet groot. De sterrenhemel trok hem meer aan. In de jaren 1600 en 1601 was hij de trouwe helper van den beroemden Deensen sterrenkundige Tycho Brahe in Praag. Daarna was hij hof-astronoom bij keizer Rudolf II. Hij overleed in 1630 te Regensburg, waar in 1808 een monument voor hem werd opgericht.
