Een Janus staat bij ons volk niet bepaald in hoog aanzien en zijn hoofd is zelfs een voorwerp van algemene minachting. Dit is stellig hieraan te wijten, dat dit hoofd twee aangezichten heeft: in ons spraakgebruik is een „Janusaangezicht” dat van een mens, die twee „gezichten” trekken kan in één zaak en dus tot de orde der draaiers behoort.
Bij de Romeinen echter, die hun alouden god Janus met twee aangezichten afbeeldden, stond hij juist in hoge ere. Zij beschouwden hem als den god van het begin en het einde en dus als den oudste van alle góden. Bij gebeden en offers werd hij ’t eerst aangeroepen; zijn priester, de „rex sacrorum” = Koning der heiligen, nam onder alle priesters de eerste plaats in; ’t begin van den dag, de eerste dag der maand en de eerste maand van ’t jaar (Jan u-ari) waren hem gewijd. In zijn functie van deurwachter des hemels voert hij staf en sleutel als waardigheidstekens en alle deuren en (door)gangen op aarde zijn aan hem gewijd. Op het Forum was hem een doorgang (boog) gewijd, de Januspoort.
Er bestaan geen andere afbeeldingen van Janus dan die op oude munten, zoals hier afgebeeld.
