betekent het aanwijzen (in den regel aan buitenlanders of opstandelingen en revolutionnairen) van bepaalde verblijfplaatsen, in engeren of ruimeren zin, die niet mogen worden verlaten. Internering wordt in oorlogstijd toegepast op militairen der oorlogvoerende partijen, die vrijwillig of onvrijwillig de grenzen van een neutraal land overschrijden.
Gedurende den wereldoorlog werden de Duitse, Belgische, Engelse en Franse soldaten, die Nederlands gebied betraden, geïnterneerd in kampen bij Amersfoort, Bergen, Groningen enz.In den Boerenoorlog in Zuid-Afrika werden ook burgers en hun gezinnen in interneringskampen (concentratiekampen) opgesloten. In 1927 heeft de Ned.-Indische regering dezen maatregel toegepast op de opstandelingen, die aan de bekende onlusten op Java hadden deelgenomen. Het interneringskamp aan den Boven-Digoel op Nieuw-Guinea werd hun als verblijfplaats aangewezen. Zij mogen het kamp niet verlaten, maar genieten er verder veel vrijheid.
