(afgeleid van het Latijnse dux, dat aanvoerder betekent) was de titel van het hoofd der regering in de oude republieken Venetië en Genua.
In Venetië bestond deze waardigheid reeds in de 7de eeuw. Toen werd de doge door de burgers gekozen en had hij de volkomen alleenheerschappij. Eerst in de 13de eeuw werd deze macht sterk beperkt, toen de doge afhankelijk werd van de aristocratie, die in den Groten Raad, welke den Doge koos, haar werktuig had. Sedert 1177 moest de doge bij de aanvaarding van zijn ambt een eigenaardige symbolische handeling verrichten, n.l. „het huwelijk met de zee” (zie ook: Symbool). Gekleed in zijn staatsiegewaad moest hij, staande op het achterdek van het prachtige staatsschip de Bucentoro, een kostbaren ring in zee werpen.
Ook aan het hoofd der Republiek Genua stond sedert 1339 een Doge.
Na de overwinningen van Napoleon in Italië kwam aan het zelfstandig bestaan der beide republieken een einde en behoorde de waardigheid van doge tot het verleden.
