duitsch schrijver, geb. 19 Sept. 1808 te Potsdam, studeerde te Berlijn in de philologie en philosophie, woonde sedert 1832 een tijdlang te Leipzig en had te lijden van de maatregelen, die tegen hem en verschillende andere schrijvers van het Jonge Duitschland genomen werden door de duicsche regeeringen. Eerst 1842 stond men hem toe, als privaatdocent voorlezingen te houden aan de universiteit te Berlijn; 1848 als professor der algemeene literatuur en geschiedenis naar Breslau verplaatst, werd hij 1850 als professor en universiteitsbibliothecaris weer naar Berlijn beroepen, waar hij 30 Nov. 1861 overleed.
Zijn letterkundige loopbaan begon M., wiens streven het was, de eigenlijke politiek te verruilen tegen een socialisme in den uitgebreidsten zin van het woord en de maatschappelijke positie der vrouw te verheffen, in 1832 met critische en novellistische werken, waaronder Madonna, Unterhaltung mit einer Heiligen (1835) de aandacht verdient. Tot zijn lateren tijd behooren de romans Thomas Münzer (3de dr., 3 dln., 1860), Carmela, oder die Wiedertaufe (1844), Mendoza, der Vater der Schelme (2 dln., 1847), Die Matadore (2 dim, 1850) enz. Bekend zijn ook zijn Kunst der deutschen Prosa (1837) en de Geschichte der Litteratur der Gegenwart (1842). Voor hun tijd verdienstelijk waren voorts de politieke schetsen: Pariser Kaiserskizzen (2 dln., 1856), Paris und Louis Napoleon (2 dim, 1858), Italienische Zustände (4 dln., 1859—60).
