duitsch rechtsgeleerde, geb. 15 Aug. 1826 te Rottenbach in SaksenCoburg, studeerde te Jena en Erlangen in de rechten, habiliteerde zich 1853 in Halle, werd 1856 buitengewoon hoogleeraar te Koningsbergen, 1859 gewoon hoogleeraar aldaar, 1863 in Rostock, 1872 in Jena, waar hij 26 Nov. 1878 overleed. Zijn voornaamste geschriften zijn: De origine processus provocatorii ex lege diffamari (Erlangen 1853\ Die Gewissenssertretung im gemeinen deutschen Recht (ald. 1860), Aus dem Universitäts- und Gelehrtenleben im Zeitalter der Reformation (ald. 1866), Zur Geschichte des röm ^kanonischen Prozesses (Rostock 1872), Joannis Urbach processus judicii (Halle 1873), Zur Geschichte der Rechtswissenschaft und der Universitäten in Deutschland (Jena 1876).
Met Bekker en Stobbe gaf hij het „Jahrbuch des gemeinen deutschen Rechts” (6 dln., Leipzig 1857—62) uit.
