(vicomte) maarschalk van Frankrijk, geb. 1485, overl. voor Napels 1528, streed onder Lodewijk XII en Friansj I in Italië en werd door den laatste aangesteld als diens luitenant-generaal in dat land. Hij maakte zich nu meester van Brescia (1516) en bekwam het gouverneurschap van het hertogdom Milaan.
Voor het bewind over dit land toonde hij zich echter zoo ongeschikt, dat alleen de tusschenkomst van zijn zuster Françoise de Chateaubriant, geliefde van Frans I, hem voor ongenade behoedde. In 1521 moest hij gemeld hertogdom ontruimen en in 1522 werd hij in den slag van Bicocca verslagen. Doch het gelukte hem zich van het hem ten laste gelegde: onbekwaamheid in het beheer en groote hardvochtigheid, vrij te pleiten en hij werd tot gouverneur van Languedoc en maarschalk van Frankrijk benoemd. Na dit gewest tegen een inval der Spanjaarden te hebben verdedigd, trok hij met Frans I weder naar Italië, nam deel aan den slag bij Pavia, viel twee jaar later andermaal in het Milaneesche en sloeg het jaar daarop volgend het beleg voor Napels, waar de pest' hem uit het leven rukte.
