beroemd mysticus, volgens sommigen uit het geslacht der eertijds in den Harz gevestigde graven van Blankenburg en Regenstein, volgens anderen in de nabijheid van Yperen in Vlaanderen, geb. omstreeks 1097, werd opgeleid in het klooster te Hamersleben, trad in 1115 in de school van het Augustijnenklooster „Sint Victor” te Parijs en kwam later aan het hoofd daarvan; hij overl. 11 Febr. 1141. Zijn mystieke richting, die in de door hem gestichte z.g.
Theologie van Sint Victor voortleefde en hem de vriendschap van den h. Bernardus van Clairvaux verwierf, wordt het best gekend uit de geschriften: De arca morali, De arca mystica, De vanitate mundi ; zijn voornaamste werken zijn: Summa sententiarum en De sacramentis libri III. De beste uitgave zijner werken verscheen te Rouaan in 1648.
