Georg friedrich creuzer

betekenis & definitie

Duitsch philoloog en oudheidvorscher, geb. 10 Mrt. 1771 te Marburg, werd in 1802 hoogleeraar in de philologie te Marburg, in 1807 te Heidelberg, stichtte hier nog in 1807 een philologisch seminarie, legde in 1845 zijn leeraarsambten neder, en overleed 16 Febr. 1858 te Heidelberg : behalve Symbolik und Mythologie der alten, besonders der Griechen (4 dln,, 1810—12, 2de druk, door Mone voortgezet, 6 dln., 1820— 1824), zijn hoofdwerk, door J. Hermann, J. H. Voss en Lobeck gekritiseerd, schreef hij : Die histor. Kunst der Griechen in ihrer Entstehung und Fortbildung (1808), Epochen der griech. Litteraturgeschichte (Marburg 1802), Commentationes Herodoteae (1819), Meletemata e disciplina antiquitatis (1817—19), Abriss der röm. Antiquitäten (1824), Zur Geschichte altröm. Kultur am Oberrhein und Neckar (1833), Zur Gemmenkunde (1834), Das Mithreum von Nuenheim (Heidelb. 1838), Zur Gallerie der alten Dramatiker (1839), Zur Geschichte der klassischen Philologie (1854), benevens de autobiographie, Aus dem Leben eines alten Professors en Paralipomena der Lebensskizze eines alten Professors (1858); zijn talrijke verhandelingen werden tezamen uitgegeven als: Opuscula selecta (1854).