duitsch geneeskundige en natuurvorscher, geb. 1779 te Harburg, overl. te Jena 1862, sedert 1812 professor te Jena, nam in 1814 en 15 als geneesheer deel aan den bevrijdingsoorlog, woonde in 1848 als vice-president van den Weimarschen landdag het voorparlement te Frankfort bij. Vooral op het gebied der psychologische heelkunde heeft hij groote verdiensten.
Zijn voornaamste schriften zijn: Gniud:iigr der Pathol. u. Therapie des Menschen (1812), System der Mediein (2 dln., 1817—19), System des Tellurismus oder ihierischen Magnetismus (2 dln., 2de uitg. 1826), Aphorismen aus der Physiol. der Pflanzen (1808), Leber die Ursachen, Kennzeichen u. Heilung des Schwarzen Staars (1808), Klinische Beiträge (1834).
