of anhydrische oxyden. Aldus noemt men in de Chemie de water stofvrije oxyden der elementaire stoffen, tegenover de waterstof houdende Hydraten (zie aldaar).
Zij ontstaan ten deele uit de elementen door directe oxydatie, ook dikwijls uit de hydraten, wanneer deze hun waterstof b.v. bij blootstaan aan warmte verliezen. Vele A. verbinden zich met water ook weder tot hydraten. Zoo is b.v. de bij het gloeien van kalksteen achterblijvende gebrande kalk het anhydrisch oxyde 'van het metaal Calcium; door het blusschen wordt dit in calciumhydraat veranderd: CaO + H2O = Ca(OH).2 — dat bij gloeiing het opgenomen water weer loslaat en andermaal tot Anhydricle wordt. Bij meerwaafdige elementen vormt de anhydrische oxyde dikwijls meerdere hydraten, waarvan degenen die niet hun maximum van gebonden water bevatten anhydróhydraten worden genoemd. Tusschen bet volkomen hydraat van ijzer, Fe2(0H)e, en zijn anhydride, Fe20s, liggen meerdere anhydrohydraten, waarvan de eenvoudigst saamgestelden beantwoorden aan de formules Fe,0(0H)4 en Fe202(ÖH)2. Zwavelzuur-anhydride, S03, verbindt zich met 1 molekuul water tot ÊgS04 of SOj(OH)2, met 2molekulen tot H4SÖ5 of SO(OH)4; beide verbindingen zijn anhydróhydraten; ter vorming van bet volkomen hydraat moet het anhydride 3 molektilen water opnemen: S03 + 3H20 = S(OH)6.
