landschap in Griekenland, dusgenoemd naar Aetolus (zie ald.); het grensde ten westen aan Acarnanië, ten noorden aan Epirus en Thessalië, ten oosten aan Doris en Locris, ten zuiden aan de baai van Corinthe; later breidde de grens zich noordelijk en westelijk uit; het landschap bevatte weinig steden, was onvruchtbaar en er werden volgens Herodotus en Aristoteles aan de oevers der rivier Achelous en elders leeuwen aangetroffen; de Aetoliërs hadden hun tijdperk van bloei gedurende de Grieksche heldeneeuw; ten tijde van den Peloponnesischen oorlog deden zij zich kennen als ruwe barbaren; een tijdlang maakte Aetolië deel uit van den Achaïschen bond; in 189 v. Chr. werden de inwoners onder het juk der Romeinen gebracht.
Aetolië moet worden onderscheiden in het kustland en een bergachtig binnenland. De eenige steden van gewicht die dit gedeelte van Hellas telde, zijn Thermum (een prachtige stad, in 218 v. Chr. door de Macedoniër© verwoest), Pleuron (de hoofdstad), Eleaus (vesting, thans Missolunghi), Ephyra en Calydon. De rivier Achelous, die Aetolië scheidde van Acarnania, komt in de mythologie voor als de oudste der 3000 stroomen.Het huidige Aetolië, met Acarnanië vereenigd tot een nomos, beslaat een oppervlakte van 7500 K.M.2, met ongeveer op eiken K.M.2 18 bewoners of ruim 160.000 inw. Zie voorts Aetolisch verbond.
