Toegevend - bn. bw. (-er, -st), toegeeflijk : toegevend jegens, tegenover iem. zijn;
— (taalk.) het toegevend zinsverband verbindt een toegevenden zin met den hoofdzin; toegevende zinnen, bij woordelijke zinnen waarin een gevolglooze oorzaak of reden is uitgedrukt. TOEGEVENDHEID, v.