Privilege - o. (...giën, -s), (Rom.) elke bepaling die, van het gewone recht afwijkend, voor een enkel persoon of voor meer personen van een zelfde soort of stand, een bijzonderen rechtstoestand schiep, onverschillig, of die afwijking in hun voor- of nadeel was;
— een door den vorst aan zijne onderdanen, vooral aan den derden stand, toegestaan recht, waarbij hij zekeren afstand deed van zijne absolute macht;
— (Ned. gesch.) het groot privilege, die overeenkomst welke Maria van Bourgondië in 1477 met hare onderdanen sloot, waarbij zij beloofde, geen huwelijk te zullen aangaan, geen oorlog te zullen voeren, geene verandering in de munt te brengen en in het algemeen in geene zaken van gewicht te zullen beslissen zonder goedkeuring van de Staten;
— voorrecht: de privilegiën eener stad, van den adel;
— afschaffing van de geestelijke privileges, van de voorrechten der geestelijken.