bn. (-er, -st), (rechtst.) zoodanig dat aan het onderzoek van een eisch geen wettelijke bepalingen in den weg staan : eene ingestelde vordering ontvankelijk verklaren;
— (van een eischer) kunnende toegelaten worden in zijn eisch : den officier van justitie niet ontvankelijk verklaren;
— geschikt om te ontvangen, (dicht.): de ontvankelijke akker;
— inz. van het gemoed, vatbaar voor indrukken: voor de schoonheden der natuur is hij niet ontvankelijk. ONTVANKELIJKHEID, v. geschiktheid om in rechten te worden toegelaten;
— geschiktheid om te ontvangen : ontvankelijkheid voor indrukken.