Gepubliceerd op 27-09-2018

Oer

betekenis & definitie

Oer o. de ijzerhoudende aarde, die in sommige streken als een harde ondergrond, voornamelijk onder zandgronden, in lagen of banken van verschillende dikte wordt aangetroffen; onderscheiden in zandoer, zand door ijzerverzuursel tot eene harde stof aaneengebakken, en ijzeroer, ijzeroxyde-hydraat ijzererts, nabij de oppervlakte in moerassen voorkomende; het Nederlandsch ijzeroer bevat van 30 tot 60 % ijzer.

< >