GELEDING, v. (-en), (dierk.) de onderlinge verbinding of aaneensluiting der verschillende leden van het dierlijk lichaam, door welke de beweging mogelijk gemaakt wordt;
— (plantk.) de verbinding tusschen een beweeglijk of af vallend deel eener plant en het deel waarop het is ingeplant: bij onze hoornen en heesters, wier bladen alle gesteeld zijn. is de geleding duidelijk waar te nemen;
— (van gesmede voorwerpen, inz. van wapenrustingen) de plaatsen waar de verschillende deelen aan elkander zijn verbonden, zoodat de vrije beweging mogelijk gemaakt wordt voor hem die ze draagt de geledingen van een helm, van een ijzeren handschoen, van scheenstukken enz.;
— (aardr.) de kustontwikkeling van een land of de insnijdingen welke de zee in de kust maakt;
— lid (dierk.) een lid van het dierlijk lichaam, dat met andere leden beweeglijk verbonden is: de sprieten der vliesvleugelige insecten zijn uit weinige geledingen samengesteld;
— (plantk.) het tusschen twee knoopen vervatte gedeelte van den stengel eener plant, hetzelfde als het meer gewone lid de geledingen van het riet; de geledingen van een bamboe-rotting.