GEKUNSTELD, bn. bw. (-er, -st), (van letterkundige en andere kunstwerken, taal, stijl, beelden, figuren, sieraden enz.) te veel blijken dragende van kunstmatige bewerking en daardoor de natuurlijke losheid en den waren eenvoud missende, gedwongen, gemaakt, onnatuurlijk: een gekunsteld gedicht; gekunstelde teekeningen; een gekunstelde stijl; zijne gedichten zijn overladen met gekunstelde beelden en figuren;
— (van uitleggingen, verklaringen, vertalingen enz.) gewrongen, gezocht: uwe uitlegging van die plaats is veel te gekunsteld; de vertalingen van de meesterstukken der oudheid zijn gewoonlijk te veel gekunsteld en missen daardoor de bekoorlijke frischheid van het oorspronkelijke;
— (van handelingen of wel van hoedanigheden, voor zoover zij uit iemands handelingen blijken, van houding, voorkomen, manieren, toon van spreken enz.) zonder natuurlijken eenvoud, gemaakt, stijf het minst gekunstelde vermaak is altijd het plezierigste geweest;
— bw. (van wijze) op eene gekunstelde wijze, op eene wijze die blijk geeft van vertoon van kunst, onnatuurlijk, gemaakt: gekunsteld spreken. GEKUNSTELDHEID, v. onnatuurlijkheid, gemaaktheid, stijfheid.