EXEGESE, v. (-n), bijbel-, schriftverklaring;
— grammatische exegese, gegrond op de beteekenis der woorden ook wel gegrond op de realia in een tekst voorkomende
— historische exegese, steunende op de geschiedenis van den tijd waarin de betreffende gebeurtenissen voorvielen;
— bij de logische exegese denkt men zich in den geest des schrijvers, in zijne begrippen en gedachtengang in.