DELVEN, (dolf of delfde, heeft gedolven), graven, spitten een kuil, eene sloot delven; een graf delven; hij delft zijn eigen graf, brengt zich zelf ten ondergang;
— uitspitten, opgraven: keien, klei delven; goud delven;
— aardappels delven, rooien;
— konijnen delven, uitgraven.