BLIJMOEDIG, bn. bw. (-er, -st), opgeruimd van geest, opgewekt, niet neerslachtig; inz. met het denkbeeld van berusting in een hoogeren wil: blijmoedig zijne dagtaak afwerken;
— getroost: zij gingen blijmoedig den dood te gemoet. BLIJMOEDIGHEID, v.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
