(Fr.: acier à outils; Du.: Werkzeugstahl; Eng.: tool steel), staal dat dient voor de vervaardiging van gereedschappen of van bepaalde onderdelen in de machine- en apparatenbouw.
Het wordt altijd in geharde (en gedeeltelijk ontlaten) toestand gebruikt. Technisch onderscheidt men water-, olie- en luchthardende soorten, waarmee de wijze van afkoeling na de voorafgaande verhitting wordt aangegeven die nodig is om het staal een voldoend grote hardheid (doorgaans in de martensitische toestand) te geven. Het zijn bij uitstek de carbidevormende elementen die voor het legeren van gereedschapstaal in aanmerking komen, omdat meestal de slijtvastheid en de hardheid bij hoge temperaturen en een nog juist toereikende taaiheid van belang zijn. De elementen Cr, W, Mo en V vinden uitgebreid toepassing; Co, Mn, Si en Ni een geringere. Er is een enorme verscheidenheid in soorten. Het schema geeft in deze veelheid een globale indicatie.