een maat voor de intrinsieke overgangswaarschijnlijkheid van het proces van bètadesintegratie (zie Bètastraling).
De grootheid ft is het produkt van de halveringstijd t (in seconden) van de oorspronkelijke atoomkern die instabiel is en vervalt onder uitzending van bètastraling, en een dimensieloze functie ƒ die afhangt van de kernlading en de energie die ter beschikking staat voor het bètadesintegratieproces. De functie ƒ brengt alle externe factoren die de snelheid van het vervalproces beïnvloeden, in rekening, zodat de ft-waarde een indeling van de waargenomen processen naar intrinsieke eigenschappen mogelijk maakt. Omdat echter de voorkomende ft-waarden sterk uiteenlopen, wordt meestal de log10 van de getalwaarde {ft} gegeven: de lg {ft}-waarde. Wanneer de laatste kleiner is dan ca. 5 heeft men te doen met zgn. toegestane overgangen. Voor hogere lg {ft}-waarden onderscheidt men eenmaal, tweemaal enz. verboden overgangen. Verboden betekent hier dat een selectieregel overtreden wordt.