(Fr.: diélectrique; Du.: Dielektrikum; Eng.: dielectric), benaming voor een materiaal waarin, wanneer het zich bevindt in een elektromagnetisch veld, de elektrische polarisatie een overheersende rol speelt in vergelijking met de elektrische geleiding en de magnetisatie (zie Elektromagnetisme). Diëlektrica zijn elektrisch slecht geleidende materialen; de elektronen zijn vast aan de atomen gebonden, en kunnen niet vrij bewegen zoals in een geleider.
Wel kan onder invloed van een elektrisch veld de verzameling elektronen als geheel een kleine verplaatsing ondergaan ten opzichte van de positieve deeltjes; dit geeft aanleiding tot polarisatie van het medium.De kenmerkende grootheid van een (homogeen, isotroop) diëlektricum is de relatieve permittiviteit of diëlektrische constante; men zou deze in populaire vorm kunnen definiëren als de factor, waarmee de capaciteit van een plaatscondensator toeneemt, wanneer zich in de ruimte tussen de platen in plaats van vacuüm het diëlektricum bevindt (zie Condensator). Belangrijke diëlektrica zijn glas, water, mica, bariumtitanaat; ze worden voornamelijk toegepast als condensatormateriaal.