(Fr.: enroulement bifilaire; Du.: bifilare Wicklung, Bifilarwicklung; Eng.: bifilar winding), een in de elektrotechniek toegepaste methode voor het vervaardigen van draadwikkelingen, waarbij een dubbele in plaats van een enkele draad wordt gebruikt. Men past deze methode bijv. toe om uit weerstandsdraad elektrische weerstanden met een geringe zelfinductie te vervaardigen.
Door de compenserende werking van de heen- en teruggaande stromen wordt nl. het opgewekte magneetveld en daardoor de zelfinductie sterk gereduceerd.