(Fr.: bain; Du.: Bad; Eng.: bath), in de techniek een algemene term voor zowel een badvloeistof als voor de tank of bak met vloeistof waarin een behandeling
plaatsvindt; tevens de benaming voor de inrichting om een schaal of kolf die een te verhitten stof bevat, gelijkmatiger te verwarmen dan door de directe inwerking van een vlam mogelijk is, te onderscheiden in o.a. vloeistofbaden (water, olie), zout-, metaal-, lucht-, stoom- en zandbaden.
In de chemische technologie is bad de benaming voor een oplossing of een gesmolten stof, die de elektrische stroom geleidt en waarin een voorwerp moet worden ondergedompeld, teneinde dit een bepaalde verandering te doen ondergaan, meestal bestaande uit het aanbrengen van een dunne laag op de oppervlakte van het voorwerp. Zo spreekt men bij de elektrolyse van galvanische baden, waterige oplossingen van metaalzouten waaruit het metaal of een legering elektrolytisch neerslaat op het oppervlak van het voorwerp dat meestal als kathode fungeert; deze baden kunnen nog vrije zuren of vrije alkali bevatten en worden dan zure of alkalische baden genoemd. Tegenwoordig vinden stroomloze baden steeds meer toepassing, waarbij de elektronen voor de neerslag van het metaal niet door de uitwendige spanningsbron maar door een chemische reductie worden geleverd.
Voorts kent men kleurstofbaden, gebruikt bij het textielverven, metaalbaden, bijv. een (gesmolten) zinkbad voor het thermisch verzinken, beitsbaden enz.