Synoniem van dijk

dijk - waterkering langs een waterloop om het achterliggende land te beschermen tegen hoogwater. Ringdijken of omdijkingen liggen rond een of meer polders. De binnendijk keert geen water (meer); voor het geval de - wél waterkerende - buitendijk breekt, onderhoudt men binnendijken soms nog; ze heten dan slaper of slaperdijk. Een buitendijk langs de zee noem je een zeedijk; ligt er een slaperdijk achter, dan is het een waker of wakerdijk. Binnendijk kan - vreemd genoeg - ook een buitendijk langs een binnenrivier aanduiden, maar deze ligt dan niet langs een benedenrivier. Rivieren hebben een rivierdijk, bandijk geheten wanneer deze dijk de hoofdwaterkering vormt. Laag en smal is een kade.

Zie: waterkering.

Waterkeering is de algemeene naam. Dijk is eene waterkeering langs een water, dam eene waterkeering dwars door of voor den ingang van een water; hoofd, eigenlijk het hoofd van den dijk, een door kunst aangelegde haveningang die dient om den golfslag van het uitstroomende water te breken en om de ophooping van zand of slib te beletten. Het schip lag voor het hoofd. Beer is een muur met smallen rug, die óf dient om een dijk bijzonder te ver-sterken, óf om een kleiner water van een grooter af te scheiden, waar men, wanneer men een dam aanbracht, een middel tot communicatie zou aan¬brengen, dat men niet begeert, b.v. in het rayon eener vesting. Dam wordt dikwijls figuurlijk gebruikt. Een dam tegen willekeur opwerpen. Het hek is van den dam. Een haan is stout op eigen dam = te huis gevoelt ieder-een zich beter op zijn gemak dan elders.

dijk - zelfstandig naamwoord

1. aarden wal die het land tegen het water beschermt
♢ om de leeggemalen polder loopt een dijk
1. iemand aan de dijk zetten
[ontslaan, of de verkering uitmaken]
2. een dijk van een huis, salaris, etc.
[heel groot, geweldig]

Zelfstandig naamwoord: dijk
de dijk
de dijken
het dijkje