De uitdrukking DE KIP MET DE GOUDEN EIEREN SLACHTEN is gebaseerd op een gedicht van Vondel in de Warande der dieren. Een vrouw — een sloor (‘sullige, domme vrouw’) — die altijd doodarm is geweest, is in het bezit gekomen van een zeer bijzondere Lombardische kip, die elke dag een gouden ei legt.
De eigenares komt daardoor uit de zorgen, maar begint te vermoeden dat de gouden-eierenproductie te danken is aan een goudschat die de kip in zich draagt. Ze wordt ongeduldig: één gouden ei per dag is haar te weinig, en met een mes keelt ze het dier zonder goud te vinden. Aan het eind van het gedicht vat de dichter de moraal van het verhaal samen:Wijs is hy die ghenoeght (= tevreden is), of leer’t ghenoeghen leeren.
Die wiekt eerst eer hy’t waeght, sal nae-rou (= berouw) van hem (= zich) keeren.
