Dat zijn de boulevardbladen; de bladen die vooral sensatie brengen. Je kunt je afvragen of de gele pers eigenlijk wel een Néderlandse uitdrukking is. De oorsprong ligt in ieder geval buiten ons taalgebied: de uitdrukking is een vertaling van yellow press. De Engelse oorsprong is nog duidelijk te bespeuren in de Krantenbank, het grote digitale krantenarchief. De vorm yellow press komt daar niet minder dan 54 maal voor, tegen gele pers slechts negen maal. Dat neemt niet weg dat de Nederlandse versie een plaats heeft gekregen in de grote Van Dale; we kunnen dat uitleggen als een vorm van erkenning.
Van Dale meldt dat het om een Amerikaanse uitdrukking gaat, maar dat is te kort door de bocht. De Oxford English Dictionary (verder: oed) bestempelt de uitdrukking als ‘orig. u.s.’: ze wordt ook elders in het Engelse taalgebied gebruikt.
Wat maakt de gele pers nu eigenlijk geel? De kleur van het papier? Sommigen schijnen dat inderdaad te denken. Toen de (serieuze) Argentijnse krant Pagina-12 in 1991 meldde dat een voormalig familielid van president Menem steekpenningen had ontvangen, was het staatshoofd er als de kippen bij om het blad in te delen bij de gele pers. Het blad reageerde prompt op die aantijging en verscheen daags erna onder de naam Amarillo-12 (= Geel-12). Belangrijker nog: het was op gelig krantenpapier gedrukt.
Over de kleur lezen we meer in de oed. In 1895 verscheen er in het Amerikaanse blad The New York World een cartoon met een kind als hoofdpersoon. Het kind had gele kleren aan - het blad nam een proef met kleurendruk, om zijn kopers te behagen. Volgens sommigen was de keus van de kleur geel overigens niet toevallig. De tekenaar zou de bedoeling hebben gehad een Chineesje af te beelden, en de tekening zou een racistische ondertoon hebben. Het was de tijd waarin de westerse wereld heilig geloofde in het bestaan van het ‘gele gevaar’, en veel Chinese immigranten stroomden op dat moment de Verenigde Staten binnen. Hoe dan ook, the yellow kid maakte veel indruk. De kleur van zijn kleren werd het symbool van de roddelpers.
