Waldemar (duitsland) - markgraaf v. Brandenburg, volgde in 1308 zijn neef Otto IV op in de regeering. Van de Duitsche Orde kreeg hij in 1309 bij het verdrag van Soldin West-Pomerellen. Op Frederik van Meissen veroverde hij het land tusschen Elbe en Elster. Gevaarlijk werd het echter voor Brandenburgs onafhankelijkheid, toen Denemarken, Mecklenburg en Holstein zich vereenigden (1314).
W. werd in 1316 bij Gransee verslagen. Bij den vrede van Templin, in 1317, moest hij Stargard afstaan aan Mecklenburg met enkele kleine plaatsen in Pommeren. Hij stierf in 1319. Later, in 1348, gaf een oude pelgrim zich voor W. uit. Hij kreeg aanhang, daar men niet ingenomen was met het bestuur van Lodewijk van Beieren, terwijl hij bovendien steun kreeg van Pommeren en Saksen. L, wist door afstand van land den z.g. W. van bondgenooten te berooven, waarop deze de wijk nam naar Dessau, waar hij in 1357 stierf. Deze valsche W. is bijgezet in de vorstengroeve te Dessau; wie hij was, is niet bekend.
