Blauwmaanzaad (Papaver* somniferum), ook maanzaad, maankop, slaapbol en papaver genoemd, een zeer oud cultuurgewas, dat reeds in de oudheid voor de winning van papaverolie en opium werd verbouwd. De verdeeling van de gekweekte soorten in rassen berust grootendeels op de kleur van bloem en zaad (licht of donkerpaarse en witte bloemen en blauwgrijs of grijs zaad), alsmede op het al of niet openspringen van de rijpe zaaddoozen. In de praktijk geeft men aan de variëteiten met niet openspringende zaaddoozen de voorkeur, wijl bij het oogsten geen zaad verloren gaat. Rijenteelt op vruchtbaren grond is regel.
Afstand der planten tusschen en in de rijen 30 x 35 a 8 X10 cM. Zaaitijd Maart en April. Zaaizaad 2 a 3 K.G. per H.A. Oogsttijd in het laatst van Augustus. De zaadteelt gelukt het best in droge, warme zomers. Opbrengst bij ons gemiddeld 20—25 HL. per H.A. Uit het zaad wordt olie (50 — 60%) geslagen. De rest dient voor veevoeder.
De olie dient voor tafelolie of voor de bereiding van verven en vernissen en zeep. In tropische en subtropische landen worden de zaaddoozen kort na den bloei met een mesje gekerfd. Uit de wonden vloeit melksap, dat na uitdroging verzameld wordt en de opium* levert. B. wordt in ons land slechts weinig verbouwd. In 1914 bedroeg de beteelde oppervlakte 496 H.A., hoofdzakelijk in Zeeland, N.-Holl. en Groningen. In de laatste jaren in de kultuur echter toegenomen, tengevolge van de groote vraag naar olie.
