v./m. (-en), (ook: kooi), houder waarin de wentellichamen (kogel, ton, kegel, naald) van een wentellager vrij en draaibaar opgesloten zijn.
(e) Materiaal en vormgeving van de lagerkooi bepalen mede de eigenschappen van een →wentellager tijdens het in bedrijf zijn, m.n. hoge omtreksnelheid en geluidarme loop. Normaal worden de kooien uit dunne metaalplaat geponst. Voor hoogbelaste lagers worden speciale massieve kooien uit staal, koperlegeringen, aluminiumlegeringen of uit kunststof vervaardigd. Kooien uit aluminium (legering) of uit kunststof worden vooral toegepast bij lagers met zeer hoge omtreksnelheden. Kunststof heeft goede dempingseigenschappen tegen geruis.
