o., geheel onregelmatige en ongecoördineerde contractie van de spiervezels in de hartkamers.
(e) Bij kamerfibrilleren gaat de normale pompfunctie van het hart geheel verloren, met als gevolg een acute hartdood (‘hartverlamming’). De oorzaak ligt vaak bij een myocardinfarct, door overdosering van medicamenten die direct op het hart inwerken; verder ook door elektrocutie en tijdens hartoperaties. Wanneer men het kamerfibrilleren snel herkent (b.v. op een monitor), kan de hartactie weer genormaliseerd worden door een krachtige elektrische stroom door het hart te leiden via elektroden die op de borstwand zijn geplaatst (→cardioversie).
