v., de waarde van de impedantie aan de ingang van een elektrische schakeling. (e) De ingangsimpedantie van een elektronische schakeling vormt een belasting voor de erop aan te sluiten signaalbron. In veel gevallen wordt ernaar gestreefd de ingangsimpedantie zo groot te maken dat de belasting een verwaarloosbaar (verzwakkend) effect heeft.
Voor het via geleiders transporteren van signalen van hoge frequenties (vanaf de signaalbron), is het gebruik van →coaxiale kabels noodzakelijk. Voor een goede werking is het echter vereist dat die kabels met hun karakteristieke impedantie (50—300 Cl) worden belast. Dit vereist dat de ingangsimpedantie van de desbetreffende elektronische schakeling die waarde bezit. Omgekeerd, heeft b.v. een televisietoestel een antenne-aansluiting met een ingangsimpedantie van 60 Ω, dan moet een antennekabel toegepast worden met een karakteristieke impedantie van 60 Ω.
