v. (-en),
1. een klop van het hart;
2. het versneld kloppen van het hart, hetzij door gemoedsbeweging, of als ziekelijke aandoening; aanval daarvan (e): aan hartkloppingen lijden.
(e) De hartklopping, palpitatio cordis, is een op zich zelf ongevaarlijke, maar zeer onaangename gewaarwording, bestaande in versnelling van de hartslag, veelal gepaard met onrustgevoel, soms met duizeligheid, schemeren voor de ogen, oorsuizingen. De aanvallen treden dikwijls met tussenpozen op, de duur kan zeer verschillend zijn, van enkele minuten tot uren. Hartkloppingen kunnen veroorzaakt worden door lichamelijke of geestelijke inspanning, heftige gemoedsbeweging, seksuele opwinding. Zij komen voor tegen de tijd van de puberteit. Bij hartkwalen is het een gewoon verschijnsel, evenals bij sommige ziekten.
