Duits natuurkundige, *26.8.1882 Hamburg, ♱21.5.1964 Göttingen. Franck, achtereenvolgens hoogleraar te Göttingen (1921), Baltimore (1935) en Chicago (1938), deed voornamelijk werk op het gebied van de atoomtheorie.
Samen met G.→Hertz toonde hij aan, met behulp van de naar hen genoemde proef van Franck en Hertz, dat de opvatting van N.→Bohr, dat atomen geen energiehoeveelheden beneden een bepaalde waarde kunnen opnemen, juist is. Hiervoor kregen zij in 1925 de Nobelprijs voor natuurkunde. Ook op het gebied van het spectraalonderzoek, o.a. het →Franck-Condon-principe, en de fotochemie, deed hij belangrijk werk.
